U mnie jesień

Wygrzebuję się z tyłów strasznie opornie, ale jak babcię z miłością wspominam, staram się jak mogę. Na dodatek mój brat upomniał się o swoją własność i niemal płacząc pożegnałam Nikosia. Egoistycznie uważam, że Nikodem się tam marnuje... Mój staruszek Canon pewnie się na mnie obrazi, ale zdecydowanie powinien przejść na emeryturę.
Wymyśliłam sobie zatem, że z części zobowiązań zrezygnuję, ale ten pomysł na moje szczęście nie wszystkim spodobał :)
Dziś wpis do wędrasia jesiennego Doroty71.